Como baleirar agora o corazón?

Soamente se pode dicir que non queremos seguir o futuro sen dar conta do pasado. Meu deus, hai pouquiño tempo eramos meniñas pequechas que non sabían nada. Agora. somos meniñas maiores que non sabemos nada. Que será de ti nosa lingua, que será de nós? Temos medo de non saber estar contigo, de non saber quererte. Temos medo de non saber loitar. Que será deste noso país? E desexamos beber toda a auga dos mares. Toda ela.

Doce e salgada é  a nosa esperanza. Pero iso é o que nos sobra, esperanza. Que seriamos nos sen esperanza? Cando se ten esperanza se non é con dezaseis anos? E morre toda a tristura dun día para outro. Porque temos a ledicia de utilizarte para expresar o que sentimos. Moitos non puideron.Sabémolo. Como tamén sabemos, como dixo Novoneyra, que a forza do noso amor non pode ser inútil.

 

 

 Minha laranja amarga e doce
Meu poema feito de gomos de saudade
Minha pena pesada e leve
Secreta e pura
Minha passagem para o breve
Breve instante da loucura
Minha ousadia, meu galope, minha rédia,
Meu potro doido, minha chama,
Minha réstia de luz intensa, de voz aberta
Minha denúncia do que pensa
Do que sente a gente certa
Em ti respiro, em ti eu provo
Por ti consigo esta força que de novo
Em ti persigo, em ti percorro
Cavalo à solta pela margem do teu corpo
Minha alegria, minha amargura,
Minha coragem de correr contra a ternura
Minha laranja amarga e doce
Minha espada, meu poema feito de dois gumes
Tudo ou nada
Por ti renego, por ti aceito
Este corcel que não sussego
À desfilada no meu peito
Por isso digo canção castigo
Amêndoa, travo, corpo, alma
Amante, amigo
Por isso canto, por isso digo
Alpendre, casa, cama, arca do meu trigo
Minha alegria, minha amargura
Minha coragem de correr contra a ternura
Minha ousadia, minha aventura
Minha coragem de correr contra a ternura

Deixade que chova!

ACROSTICOS.

Segundo o diccionario Xerais da Lingua, un acrostico é: unha composición poética na que as letras iniciais, medias ou finais dos versos formas un vocablo ou frase.

Somentes

intentaba conseguir

deixar na terra

algo de min que me sobrevivise

sabendo que deberia ter sabido

impedirme a min mesmo

descubrir que só fun un interludio

atroz entre dous muros de silencio

só puiden evitar vivindo á sombra

inocularlle para sempre a quen amaba

doses letais do amor que envelenaba

a súa alma cunha dor eterna

sustituíndo o desexo polo exilio

iniciei a viaxe sen retorno

deixándome levar sen resistencia ó fondo dunha interna

aniquilación chea de nostalxia.

LOIS PEREIRO (MONFORTE 1958- A CORUÑA 1996) LETRAS GALEGAS 2011

 DEITADO FRENTE AO MAR

Lingoa proletaria do meu pobo,

eu fáloa porque sí, porque me gosta,

porque me peta e quero e dame a gaña;

porque me sai de dentro, alá do fondo

dunha tristura aceda que me abrangue

ao ver tantos patufos desleigados,

pequenos mequetrefes sin raíces

que ao pór a garabata xa nan saben

afirmarse no amor dos devanceiros,

falar a fala nai,

a fala dos abós que temos mortos,

e ser, co rostro erguido,

mariñeiros, labregos do lingoaxe,

remo i arado, proa e rella sempre.

Eu fáloa porque sí, porque me gosta

e quero estar cos meus, coa xente miña,

perto dos homes bos que sofren longo

unha historia contada noutra lingoa.

Non falo pra os soberbios,

non falo pra os ruis e poderosos,

non falo pra os finchados,

non falo pra os valeiros,

non falo pra os estúpidos,

que falo pra os que agoantan rexamente

mentiras e inxusticias de cotío;

pra os que súan e choran

un pranto cotidián de volvoretas,

de lume e vento sobre os ollos núos.

Eu non podo arredar as miñas verbas

de tódolos que sofren neste mundo.

E ti vives no mundo, terra miña,

berce da miña estirpe,

Galicia, dóce mágoa das Españas,

deitada rente ao mar, ise camiño...

EU (L) GALEGO

E TI, (L) GALEGO?

Por que estás dentro nosa?

Porque naciches con nós, porque nos deitas á noitiña e  nos ergues pola mañá. Porque choramos contigo, e rimos contigo, e vivimos contigo. Contigo sempre somos nós e ninguén máis ca nós é ti, e só unha das túas palabras basta para sabermos o especial que és. 

Nosa lingua, que nos arrolou no berce, que nos guía polo camiño da vida cara ao futuro, sempre sabendo quenes fomos no pasado. Tenra cando amamos, forte cando loitamos, linda sempre, nosa sempre.

 Lingua arrolada polo colo das avoas e das mamais, lingua que nos acompaña alá onde vaiamos, aínda que esteamos lonxe, moi lonxe. Non sabemos por onde han ir os nosos camiños, mais sabemos que ti has estar sempre alí, porque ti vas con nós e nós contigo. As palabras quizais as leve o vento, pero non as que se gardan fechadiñas  con agarimo no corazón.  Nunca imos estar lonxe túa, e necesitabamos que o soubeses: Querémoste, nosa lingua, cun amor que nunca poderemos expresar cun " te queremos".

O meu país, o teu país, o noso país...

O meu país
é verde e neboento
É saudoso e antergo,
é unha terra e un chan.
O meu país
labrego e mariñeiro
É un recuncho sin tempo
que durme nugallán.

Q quece na lareira,
alo na carballeira
Bota a rir.
E unha folla no vento
alento e desalento,
O meu país.

O meu país
tecendo a sua historia,
Muiñeira e corredoira
agocha a sua verdá
O meu país
sauda ao mar aberto
Escoita o barlovento
e ponse a camiñar

Cara metas sin nome
van ringleiras de homes
E sin fin.
Tristes eidos de algures,
vieiros para ningures,
O meu pais.

O meu país
nas noites de invernía
Dibuxa a súa agonía
nun vello en un rapaz.
O meu país
de lenda e maruxías
Agarda novos días
marchando de vagar.

Polas corgas i herdanzas
Nasce e morre unha espranza
 no porvir.
É unha folla no vento
 alento e desalento
O meu país.

Como vos queda o corpo? Mellor dito...Como vos queda a alma despois de ler isto ?

"O pobo que deixa perder a súa palabra creada, herdada, usada, revelada, aquela que lle é propia e singular, a que é unicamente súa, está empobrecendo o mundo e perpetrando o seu propio xenocidio. Ese pobo vil ollará aniquilada a súa lembranza e o seu nome indigno borrarase, sen máis, do universo: hai agresiós á beleza e ao espírito que a vida non tolera nin perdoa"  
Manuel María. De "Os lonxes do solpor".


Manuel María Fernández Teixeiro, nado en outeiro de Rei o 6 de outubro de 1929 e finado na Coruña o 8 de setembro de 2004, foi un poeta galego destacado polo seu carácter combativo e mais polo compromiso político. Entre os temas dos seus poemas destacan o amor, a arte, o propio compromiso político, a denuncia de eivas, a etnografía, a física, a historia, a inmaterialidade, a mitoloxía, o mundo animal, a palabra poética, o paso do tempo, a relixión, a sociedade, a lingua, os traballos agrarios, o urbanismo ou a xeografía.

;)

Guía rápida para neofalantes.

Por que comezar a falar galego?

Quizais penses que o galego non serve para nada porque non o falas máis ca en Galiza,  pero o galego é unha ferramenta que che axuda a comunicarte con máis xente. Ademais ser bilingües facilita o aprendizaxe doutras linguas. Por estes e outros motivos obvios, facilitamosche esta guía de conversión rápida en galegofalante. 

Como comezar a falar galego:

Comezar a falar galego é sinxelo, rápido e altamente gratificante.

Para iniciar a túa andaina coa lingua galega, aconsellamoste seguir as seguintes instrucións:

1. ATOPA O TEU MOTIVO PARA FALAR GALEGO.                                                                    Xa sexa por curiosidade, por cuestións amorosas, ou simplemente por saber máis, seguro que tes algún motivo para empregar a lingua.
2. NUNCA TE RENDAS.                                                                                                                       Non te preocupes se o primeiro día non  es capaz de falar moi seguido, utilizar o galego e cuestión de costume, cada día que o intentes será máis doado. 
3. NUNCA SENTAS VERGOÑA.                                                                                                             Falar galego é unha sorte e non debes sentir vergoña por utilizalo,
4. COMPARTE COS TEUS AMIGOS.                                                                                           Failles ver ós teus compañeiros o ben que te sintes ao falar en galego e o importante que é para ti que eles tamén o tenten.
5. FALAR GALEGO NON É INDEPENDENTISTA.                                                                              Tes que ter moi claro que o falar galego é unha cuestión de amor propio e non ten nada que ver con ser nacionalista nin independentista.
6. O GALEGO É IDEAL PARA CALQUERA SITUACIÓN.                                                           "Falao na vila e no Corte Inglés, falao sempre coma ten que ser" Nunca esquezas está frase de Quempallou, e sen dubida o punto máis importante.                         

E agora soamente che queda poñer en practica estes 6 puntos e convertirte nun novo galegofalante-habitual!