XA ESTÁ AQUÍ!

Aquí o Galo Millarengo,

coa versión mellorada,

con 20 páxinas máis,

seica é unha pasada!

Esperamos que vos guste,

e que sexa entretida,

o que si aseguramos

e que é ben divertida!

http://issuu.com/galomillarengo/docs/revista_galo_2013_completa

Queredes as solucións da revista....

POIS DÁDELLE O COCO!

(as solucións... moi pronto aquí: No Galo Millarengo!)

TODOS LEN... O GALO MILLARENGO!

O Galo Millarengo xa no instituto, este curso 1 euro!

O CPI Sansa pola gratuidade do comedor escolar!

Compostela, 17 de maio do 2013.

POLA NOSA LINGUA NIN UN PASO ATRÁS!

 LUNS, HOMENAXE A ROSALÍA DE CASTRO.

(ás 17h no salón de actos.)

Aqués que tén fama d' honrados na vila

roubáronme tanta brancura qu' eu tiña;

botáronme estrume nas galas dun día,

a roupa de cote puñéronma en tiras.

Nin pedra deixaron en dond' eu vivira;

sin lar, sin abrigo, morei nas curtiñas;

ó raso cas lebres dormín nas campías;

meus fillos... ¡meus anxos!... que tant' eu quería,

¡morreron, morreron ca fame que tiñan!

Quedei deshonrada, mucháronm' a vida,

fixéronm' un leito de toxos e silvas;

i en tanto, os raposos de sangre maldita,

tranquilos nun leito de rosas dormían.

―Salvádeme ¡ouh, xueces!, berrei... ¡Tolería!

De min se mofaron, vendeum' a xusticia.

―Bon Dios, axudaime, berrei, berrei inda...

tan alto qu' estaba, bon Dios non m' oíra.

Estonces, cal loba doente ou ferida,

dun salto con rabia pillei a fouciña,

rondei paseniño... (ne' as herbas sentían)

i a lúa escondíase, i a fera dormía

cos seus compañeiros en cama mullida.

Mireinos con calma, i as mans estendidas,

dun golpe ¡dun soio! deixeinos sin vida.

I ó lado, contenta, senteime das vítimas,

tranquila, esperando pola alba do día.

I estonces... estonces cumpreuse a xusticia:

eu, neles; i as leises, na man qu' os ferira.

C.E.F.

Todo o meu ser esta ligado a terra,

sábeme a terra todo na memoria,

terra o camiño, terra a miña historia,

terra esa voz que no deserto berra...